ایران در دوران قاجاریه، جامعه ای محدود، بسته و به دور از هرگونه پیشرفت و تحول اجتماعی محسوب می شد. قدرت ی در جامعه به شكل هرم بود و شاه در راس تمام امور ی، اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. پس از شاه درباریان و رجال ی به دلیل نزدیكی به شاه و برخورداری از امتیازات ی و اجتماعی در تحكیم مبانی قدرت شاه می كوشیدند و سعی در حفظ وضع موجود داشتند. عدم انعطاف ی حاكمان سبب شد تا تمام اركان اجتماع تحت تاثیر دیكتاتوری شاه به دور .